۶ دلیل بله گفتن به ایمپلنت دندان توسط شما (مهمترین محاسن ایمپلنت دندان)

از محاسن ایمپلنت دندان چه می‌دانید؟ خیلی مهم است که ۶ دلیل شگفت انگیز را در این رابطه مطالعه کنید تا دریابید که چرا باید به ایمپلنت جواب بله بدهید. هنگامی که دندان‌های شما به هر دلیلی آسیب می‌بیند، تعدادی گزینه جایگزینی برای انتخاب در پیش روی خود خواهید داشت. بریج، پروتزهای دندانی و تاج‌ها گزینه‌های قوی و مؤثر هستند، اما اگر شما به دنبال یک روش نهایی در زیبایی‌شناسی و عملکرد هستید، سخت است که با ایمپلنت‌ها رقابت کنید و آن را انتخاب نکنید.

 

ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند لبخند شما را بعد از دست رفتن دندان‌ها در نتیجه پوسیدگی دندان، نارسایی کانال ریشه، بیماری لثه، ضایعات دهان، سستی و پارگی و یا حتی نقایص مادرزادی، بازگردانند. در حالی که درست است که جایگزینی برای یک دندان سالم و طبیعی وجود ندارد، اما ایمپلنت‌ها توسط اکثر متخصصان دندانپزشکی به‌عنوان بهترین روش، مورد توجه قرار می‌گیرند. اگر شما نیاز به یک راه‌حل‌ترمیم یا جایگزینی دندان خود دارید، در اینجا ۶ دلیل از محاسن ایمپلنت دندان وجود دارد که شما باید به روش ایمپلنت‌های دندانی «بله» بگویید.

 

مورد ١ محاسن ایمپلنت دندان: طول عمر

ایمپلنت‌های دندانی، قوی‌ترین و با دوام ترین روش جایگزینی در دسترس برای دندان‌های معیوب یا به شدت آسیب‌دیده می‌باشند. این بدان معنا نیست که سایر روش‌های جایگزینی یا ترمیم در بازسازی‌ها دوام نمی‌آورند اما در مقایسه سایر گزینه ها با ایمپلنت‌ها، دارای دوام کمتری هستند.

 

پُل (بریج) دندانپزشکی پشتیبانی شده از دندان، می‌تواند از ۵ تا ١٠ سال قبل از نیاز به جابجایی جایگزین شود. پروتزها می‌توانند پنج تا هفت سال طول بکشند اما در مقایسه، ایمپلنت‌ها می‌توانند از ٢۵ تا ۴٠ سال گذشته تا قبل از جایگزینی موردنیاز باشند (هرچند احتمال دارد تاج دندان به‌زودی جایگزین شود).

 

بیماران ایمپلنت ۴٠ ساله و بالاتر اگر بهداشت دهان و دندان را حفظ کنند و از سیگار کشیدن جلوگیری نمایند، که می‌تواند ضعف استخوان را تضعیف کند، موجب می‌شود که دندان‌های باکیفیتی در طولانی‌مدت داشته باشند. اگرچه ایمپلنت‌ها به‌طور قابل‌توجهی، کمی گران‌تر از سایر گزینه‌های ترمیم هستند، اما دوام‌شان باعث می‌شود که آن‌ها در درازمدت یک راه‌حل ارزان‌تر باشند.

 

 


مورد ٢ محاسن ایمپلنت دندان: نرخ موفقیت بالا

 

روش ایمپلنت دندانی یکی از موفق‌ترین روش‌های ترمیم در دندانپزشکی است. بخشی از این امر می‌تواند به این واقعیت مربوط باشد که ابتدا بیماران برای درمان توسط دندان‌پزشک خود (از طریق بررسی کامل بهداشت دهان و دندان) مورد تأیید قرار می‌گیرند. اگر شما فرد سیگاری هستید و یا از سرکوب کننده‌های ایمنی استفاده می‌کنید، این ممنوعیت‌ها ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، زیرا هر دو مورد می‌توانند احتمال شکست در ایمپلنت را افزایش دهند.

 

میزان موفقیت ۵ ساله برای ایمپلنت‌های فک پایین، تقریباً ٩۵ درصد است. در حالی که میزان موفقیت برای کاشت های فوقانی فک پایین، ٩٠ درصد می‌باشد (نرخ موفقیت در فک بالا نسبت به فک پایین، کمتر است). پیروی از دستورالعمل‌های پس از ایمپلنت دندان‌پزشک و تمرین سلامت دهان و دندان، شانس موفقیت شما را در موفقیت ایمپلنت‌های طولانی‌مدت افزایش می‌دهد. این موضوع بسیار مهم است که نرخ موفقیت یک روش جایگزینی دندان، بالا باشد زیرا این‌گونه ریسک و استرس‌های صدمه و آسیب‌های جراحی را کاهش می‌دهید.

 

 


مورد ٣ محاسن ایمپلنت دندان: بدون فاسد شدن

یکی از مزایای عمده ایمپلنت‌ها این است که یک تاج ایمپلنت، قادر به ایجاد حفره نیست. اکثریت قاعده ایمپلنت، آلیاژ تیتانیوم است که درصد کمی از زیرکونیم فلزی تشکیل شده است. ایمپلنت ریشه دندان را جایگزین می‌کند، به این معنی که هیچ ساختار دندان طبیعی وجود ندارد که بتواند از طریق پوسیدگی آسیب ببیند.

 

از سوی دیگر، بریج ها اغلب بر روی ساختار دندان طبیعی متصل می‌شوند که “آماده” شده‌اند، تا به‌عنوان حمایت کننده مورد استفاده قرار گیرند. این بدان معنا نیست که شما نیازی به مراقبت از ایمپلنت خود ندارید (هنوز هم توصیه می‌شود که سلامتی دهان و دندان را تمرین کنید).

 

محاسن ایمپلنت دندان

 


مورد ۴ محاسن ایمپلنت دندان: سازگاری بیشتر

ایمپلنت یک راه‌حل جایگزین برای دندان‌های مولر و یا پرمولر های گمشده پیشنهاد می‌شود. این دندان‌ها بخش قابل‌توجهی از لبخند شما هستند و زیبایی را به وجود می‌آورند که در بازسازی فوق‌العاده مهم هستند. آن‌ها همچنین تمایل دارند کوچک‌تر و باریک‌تر از دندان‌های مولر باشند، به این معنی که فاصله برای چیزی مانند پُل ممکن است مشکل باشد.

 

بریج ها می‌توانند یک راه‌حل عالی برای دندان‌های آسیب‌دیده باشند، اما در صورت عدم وجود دندان، ایمپلنت‌ها بهترین گزینه هستند. ایمپلنت مینی تقریباً نصف اندازه همتای سنتی آن‌هاست و می‌تواند مناسب برای جایگزینی دندان‌های کوچک باشد. ایمپلنت‌های کوچک نیز ارزان‌تر از بزرگ‌ترشان هستند و به همان عمق نفوذ در فک پایین نیاز ندارند. این مورد یکی از دلایل برتری روش ایمپلنت برای صرفه‌جویی در امورات مالی شما محسوب می‌شود.

 

محاسن ایمپلنت دندان


مورد ۵ محاسن ایمپلنت دندان: مستقل بودن

مسلماً بهترین کیفیت بازسازی در ایمپلنت دندان این واقعیت است که یک راه‌حل مستقل برای دندان معیوب است. پیچ ایمپلنت در جراحی، وارد جوش می‌شود که در آن به‌طور طبیعی با استخوان متصل می‌گردد. در بریج، پل باید در کنار یک دندان مجاور متصل شود تا بتواند آن را پشتیبانی کند. دندان مجاور نقش یک حمایت کننده را ایفا می‌کند تا دندان جدید شکل بگیرد و آن را به‌طور دائمی تغییر بدهد.

 

بنابراین ایده تغییر دندان کاملاً سالم به منظور حمایت از یک پل، از ایمپلنت دندان جذابیت کمتری دارد. در واقع ایمپلنت به‌عنوان یک قاعده کاملاً مجزا و مستقل بدون وابستگی به حمایت سایر دندان‌ها است و این خبر بسیار خوب است.

 


مورد ۶ محاسن ایمپلنت دندان: صرفه‌جویی در پول

اگر شم اقتصادی خوبی داشته باشید متوجه می‌شوید که ایمپلنت موجب صرفه‌جویی مالی و اقتصادی برای شما می‌شود. اگر به طول عمر ایمپلنت نگاه کنید در می‌یابید که هر قدر طول عمر یک روش جایگزینی بیشتر باشد، در زمینه مبحث مالی شما سود قابل‌توجهی خواهید کرد. اینکه بیماران مختلفی می‌گویند که هزینه ایمپلنت کمی بیشتر از سایر روش‌های ترمیمی است باید با چشم‌انداز بلندمدت به این موضوع نگاه کنید. زیرا کیفیت بالاتر موجب طول عمر بیشتر دندان‌های شما و همچنین صرفه‌جویی پولتان می‌شود.

 

 

بهترین راه برای تعیین اینکه آیا راه‌حل ایمپلنت دندان، برای شما درست است یا نه، مشاوره با دندان‌پزشک ایمپلنت واجد شرایط است. بنابراین همین حالا گوشی را بردارید و با شماره ٠٩١٧۵۶۶٧٧٧٨ یا ٠٧١٣۶٣٢٩١٣٣ تماس برقرار کنید و یک وقت ویزیت برای معاینه از دندان‌های خود بگیرید. منتظر تماس شما هستم.

انواع ایمپلنت دندان [بررسی ٢ مدل از ایمپلنت در صنعت دندانپزشکی]

در مورد انواع ایمپلنت دندان چه می‌دانید؟ برای شما نکاتی بسیار مهم را در زمینه انواع ایمپلنت، آماده کرده‌ام تا اطلاعات مفید و موثری را به شما منتقل کنم. اگرچه از دست دادن دندان بسیار دشوار است اما امروزه ایمپلنت، یکی از بهترین روش‌های جایگزینی برای دندان‌های آسیب دیده است. تحقیقات گسترده‌ای در مورد طرح‌ها، مواد و تکنیک‌های ایمپلنت دندان افزایش یافته است و انتظار می‌رود که دستاوردهای جدید، در آینده نزدیک علنی و آشکار شود. در این مقاله به انواع ایمپلنت‌های توسعه‌یافته و پارامترهایی که در حال حاضر در طراحی ایمپلنت‌های دندانی استفاده می‌شود، خواهیم پرداخت.

 

آمار ارائه شده توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا، نشان می‌دهد که ۶٩ درصد از بزرگسالان بین ٣۵ تا ۴۴ ساله، حداقل یک دندان دائمی را در یک حادثه، بیماری‌های لثه، شکستگی یا پوسیدگی دندان از دست داده‌اند. علاوه بر این، در سن ٧۴ سالگی، ٢۶ درصد از بزرگسالان تمام دندان دائمی خود را از دست داده‌اند. طی اندازه‌گیری شاخص عملکرد در مورد ایمپلنت دندان در یک ایالت کوچک در آمریکا، سالانه حدود ١٠٠٠٠٠ الی ٣٠٠٠٠٠ ایمپلنت دندان برای متقاضیان تهیه و جایگزین شده است که حدود ۹۵ درصد آنها موفق بوده است.

 

به صورت کلی انواع ایمپلنت‌ها بر اساس شکل، نوع روش بهره برداری و استفاده، به دو بخش تقسیم می‌شوند:
یک مرحله‌ای (Subperiosteal Implants) دو مرحله‌ای (Endosteal Implants)

 

الف – ایمپلنت Subperiosteal (تک مرحله‌ای)

برای جایگزینی یک مرحله‌ای استفاده می‌شوند. در این پروسه از یک قطعه بلندتر برای جاگذاری در داخل استخوان فک که از لثه بیرون می‌زند، استفاده می‌گردد. بنابراین بعد از گذشت دوره بهبودی، آباتمنت و تاج را می‌توان بدون جراحی برای باز کردن روی ایمپلنت، انجام داد.

 

مورد دیگر این است که یک ایمپلنت دو قطعه‌ای، مانند عمل دو مرحله‌ای استفاده می‌شد، جاگذاری شود. بلافاصله آباتمنت و ایمپلنت در جراحی اولیه، به همدیگر متصل می‌شوند. تنها مشکل این روش این است که ایمپلنت در مقابل نیروهای داخلی آسیب پذیر است و باید اطمینان حاصل کرد تا اختلالی در فرآیند جوش خوردن ایجاد نشود.

 

انواع ایمپلنت دندان

 

ب – ایمپلنت Endosteal (دو مرحله‌ای)

شامل دو مرحله است که شامل قرار‌دادن ایمپلنت در استخوان فک و بخیه کردن لثه می‌باشد و چند ماه دیگر بعد از بهبودی و هماهنگی، یک عمل جراحی ساده برای ترمیم لثه انجام می‌شود. ایمپلنت‌ها به طور معمول به عنوان یک روش جایگزینی برای بریج یا پُل به کار برده می‌شوند که شامل ایمپلنت پیچی، تیغه‌ای، سیلندری و غیره هستند.

 

انواع ایمپلنت دندان

 

ایمپلنت‌های دندانی بسته به ابعاد، ارتفاع و انواع مختلف توسط دندانپزشک انتخاب و مورد استفاده قرار می‌گیرند. انتخاب هر نوع از ایمپلنت عموماً توسط متخصص شما بر اساس نیازهای خاص و هماهنگی لثه شما با آن مدل ویژه امکان پذیر است. تحقیقات نشان می‌دهد استفاده از افزودنی‌های تقویت و عوامل رشد استخوان به طور کلی نتایج بهتری را برای بیماران به همراه خواهد داشت. در مجموع عمل جایگزینی و کاشت یک دندان ایمپلنت حدود ٣٠ دقیقه به طول می‌انجامد.

 

تحقیقات دانشگاهی در بررسی نتایج تک مرحله‌ای و دو مرحله‌ای، نشان داده است که هر دو به طور مساوی موفقیت مشابهی داشته‌اند بنابراین از دندانپزشک خود بپرسید که چه رویکردی را اتخاذ خواهد کرد.

 

اجزای تشکیل دهنده انواع ایمپلنت دندان
که به سه قطعه تقسیم می‌شود:

  • پیچ تیتانیوم که به عنوان پایه و ریشه اصلی درون فک بالا یا پایین قرار می‌گیرد
  • آباتمنت که اتصال دهنده دو قطعه به همدیگر هستند
  • تاج سرامیکی که به عنوان دندان در دهان توسط دیگران دیده می‌شود

انواع ایمپلنت دندان بر اساس اتصالات

 

ایمپلنت‌های دندانی بر اساس نوع یا شکل سرشان به چند دسته تقسیم می‌شوند. پایه و بازسازی باید با یکی از سه نوع اصلی اتصال دهنده‌ها به سر ایمپلنت متصل شود که عبارتست از:
۱ . متصل کننده شش ضلعی (هگز) خارجی:

شکل این متصل کننده شش ضلعی است و در رأس و بالای سر ایمپلنت قرار می‌گیرد.

 

۲ . متصل کننده شش ضلعی (هگز) داخلی:

شکل این متصل کننده‌ها شش ضعلی (هگز) هستند و به صورت حفره‌ای در سر ایمپلنت می‌باشند که دندانپزشک آباتمنت یا ریستوریشن را در آن پیچ می‌کند.

 

۳ . متصل کننده هشت ضلعی داخلی:

شکل این متصل کننده هشت ضعلی (اکتاگونال) است که از فضای آزاد در سر ایمپلنت که توسط دندانپزشک آباتمنت را در آن پیچ می‌شود.

 

 


درمان‌های سطحی انواع ایمپلنت دندان

 

پایه و ریشه اکثر عمل‌های ایمپلنت، تیتانیوم است اما مواد سطح آنها متفاوت هستند. مواد مورد استفاده یکی از عوامل مهم در پایداری و قدرت دراز مدت می‌باشد. سطوح ناهموار باعث می‌شود تماس بیشتری با استخوان در مقایسه با سطح تیتانیوم صاف فراهم شود. انواع دیگری از درمان‌های سطحی ایمپلنت عبارتند از: اسیدی یا سطوح خرد شده و غرق شده، پوشش‌های هیدروکسی آپاتیت پلاسما و سطوح تیتانیوم پراکنده یا میکرو گرانول.

 

 


اندازه‌های انواع ایمپلنت دندان

 

ایمپلنت‌ها می‌توانند براساس اندازه‌شان (پلتفرم) شناسایی شوند. این موضوع تعیین کننده این است که آنها را چگونه می‌توان در داخل دهان قرار داد. به کارگیری هر مورد متفاوت است، بنابراین پلتفرمی که استفاده می‌شود به فاصله دندان‌ها و در دسترس بودن استخوان، بستگی دارد.

 

  1. پلتفرم استاندارد: قطر آن بین ٣.۵ تا ۴.٢ میلیمتر است. آن‌ها معمولاً باریک و کوتاه هستند در قسمت جلویی دهان قرار می‌گیرند.
  2. لتفرم عریض یا وسیع: ایمپلنت‌هایی که قطر آنها بین ۴.۵ میلیمتر تا ۶ میلی متر است، به طور معمول در انتها و پشت دهان قرار می‌گیرند تا جایگزین مولر شوند.
  3. پلتفرم کوچک یا باریک: که قطر آن بین ٢ میلیمتر تا ٣.۵ میلیمتر است که برای افرادی استفاده می‌شوند که فضایی مناسب و کافی در بین ریشه‌های دندان‌هایشان برای جاگیری ایمپلنت بزرگتر ندارند. آن‌ها وقتی استفاده می‌شوند که بیمار تراکم استخوان کافی نداشته باشد.

٨ فاکتور مهم برای طراحی ایمپلنت که ٩٠ % مورد توجه قرار نمی گیرد!

آیا چیزی در مورد طراحی ایمپلنت می‌دانید؟ فکر می‌کنید چه اندازه طراحی ایمپلنت حائز اهمیت است؟ طراحی ایمپلنت ، موضوعی بسیار مهم است که ٩٠ % دندانپزشکان آن را نادیده می گیرند. من می‌خواهم در این مقاله به شما نشان بدهم که برای طراحی به چه مورادی باید دقت کرد.  از آنجا که استفاده از ایمپلنت های دندانی دارای سابقه‌ای طولانی است، عوامل بسیاری وجود دارد که برای موفقیت ایمپلنت مهم هستند.

 

یکی از مهمترین این عوامل، سازگاری زیستی است. که نه تنها شامل سازگاری مواد با بافت می‌باشد بلکه توانایی آن برای انجام یک کار خاص است. بنابراین، این ویژگی فقط به خواص فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی مواد وابسته نیست، بلکه به کاربردی است که در آن مواد استفاده می‌شود.

 

در مورد ایمپلنت های دندانی، سازگاری زیستی مواد با مطالعه تعاملات مستقیم بین ایمپلنت و بافت، که اندازه‌گیری درجه استقرار اسکلت استخوان است، ارزیابی می‌شود. در نتیجه موفقیت طولانی‌مدت ایمپلنت ها، به معیارهایی بستگی دارد و باید در طراحی ایمپلنت های دندانی شامل ترکیب مواد بیولوژیکی، طول پیوند ایمپلنت و شکل هندسی، عوامل بیومکانیک، ویژگی‌های سطح، وضعیت پزشکی بیمار، کیفیت استخوان و جراحی تکنیک و غیره به آن‌ها پرداخت.

 

طراحی ایمپلنت


١. مواد بیولوژیکی

مواد زیستی مورد استفاده برای تولید ایمپلنت های دندان، شامل فلزات، سرامیک، کربن‌ها، پلیمرها و ترکیباتی از این مواد هستند. پلیمرها نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر از سطوح دیگر مواد زیستی هستند. آن‌ها همچنین دارای قدرت مکانیکی کم هستند که باعث می‌شوند، در طول عملکرد تحت نیروهای با فشار بالا به شکستگی مکانیکی مبتلا شوند.

 

گزارش‌شده است که مواد پلیمری کاربرد بسیار کمی در دندانپزشکی ایمپلنت دارند و فقط برای ساخت قطعات جذب‌کننده بین ایمپلنت و زیر ساختار استفاده می‌شود. آلومینیوم Ti-6Al-4V ( آلومینیوم- انادیوم)، اولین ماده مُدرن مورد استفاده برای ایمپلنت های دندانی است و هنوز هم بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. Ti یک فلز سبک با سازگاری عالی، سختی نسبتاً بالا و مقاومت در برابر خوردگی و شکنندگی می‌باشد.

 

با این حال، زمانی که در معرض هوا قرار می‌گیرد، یک اکسید سطحی تشکیل می‌شود و این لایه اکسید، پاسخ بیولوژیکی را تعیین می‌کند. این لایه اکسید یک رابط پویا است که به‌عنوان پلتفرم برای قرار دادن ماتریکس استخوان عمل می‌کند. فلزات دیگر برای استخراج استخوان، از جمله زیرکونیوم، طلا و آلومینیوم تیتانیوم و انادیوم استفاده می‌شوند و این آلیاژها ممکن است ایمپلنت را تقویت کنند.

 

Bioceramics مانند هیدروکسی آپاتیت نیز استفاده می‌شود، قدرت کم آن‌ها، سازگاری عالی و ظرفیت ادغام با بافت سخت و استخوان زنده  از مشخصه‌هایش می‌باشد. در کنار طبیعت شکننده‌اش، هیدروکسی آپاتیت، فسفات تری کلسیم و سرامیک اکسید آلومینیومی در حال حاضر به‌عنوان پوشش‌های پاشش اسپری بر روی یک هسته فلزی استفاده می‌شود که منتهی به نتیجه پیوند ایمپلنت با بافت میزبان می‌گردد.

 


٢.طول ایمپلنت

طول و قطر ایمپلنت بر روی روند موفقیت در رابط استخوان و ایمپلنت تأثیر مستقیم دارد. طول ایمپلنت از ۶ تا ٢٠ میلی‌متر متغیر است و شایع‌ترین طول استفاده شده بین ٨ – ١۵ میلی‌متر می‌باشد. تحقیق در دندانپزشکی نشان داده است که ایمپلنت های به طول بلندتر، نتیجه موفقیت  جایگزینی را تضمین می‌کنند و این ایمپلنت های کوتاه‌تر به دلیل کاهش پایداری و استقامت شان، میزان موفقیت کمتری را به دست می‌آورند که می‌تواند از لحاظ کم بودن استخوان در تماس با ایمپلنت و سطح ایمپلنت کوچک‌تر ٢.۵ برابر باشد.

 


٣.قطر ایمپلنت

قطر ایمپلنت از وسیع‌ترین نقطه مرکزی تا نقطه مقابل روی ایمپلنت اندازه‌گیری شده و معمولاً از ٣ تا ٧ میلی‌متر محاسبه می‌شود؛ اگرچه ایمپلنت های قطور باریک را می‌توان در فضاهای کوچک استفاده کرد اما پزشکان قطر ایمپلنت را بسته به کمیت و کیفیت استخوان بیمار، برای به ثمر رساندن مطلوب و ممنوعیت بیش از حد ابزار اندازه‌گیری، انتخاب می‌کنند.

 


۴.شکل هندسی ایمپلنت

یکی از نگرانی‌های اصلی طراحی، شکل اپیلاسیون است، زیرا شکل هندسی بر تعامل بین استخوان و ایمپلنت، سطح و توزیع نیروها به استخوان و ثبات آن تأثیر می‌گذارد. بنابراین، ایمپلنت های دندانی به اشکال متفاوت و به گروه‌های مختلف طبقه‌بندی می‌شوند.

 

انواع اصلی ایمپلنت های استوانه‌ای، مخروطی، پله‌ای، پیچی هستند. مطالعات متعدد نشان داده است که سطوح کاشت مخروطی یا سطوح با اختلالات هندسی منجر به تنش‌های بیشتر نسبت به شکل‌های صاف مانند استوانه‌ای یا پیچ می‌شوند. به همین علت، ایمپلنت های استوانه‌ای پیچی، معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 


۵.عوامل بیومکانیک

ایمپلنت ها عمدتاً در استخوان با استفاده از اتصال مکانیکی به آن متصل می‌شوند. بنابراین، ثبات ایمپلنت در نظر گرفته‌شده است که نقش اساسی در موفقیت عمل جراحی دارد. همان‌طور که در بالا ذکر شد، عوامل اصلی طراحی پایداری ایمپلنت دندانی، پارامترهای طراحی مانند طول، قطر، هندسه اثر مهمی بر پایداری بیومکانیکی، مکانیزم انتقال بار و یا موفقیت یا شکست ایمپلنت ها دارند.

 

عوامل دیگری که ثبات را تحت تأثیر قرار می‌دهند عبارتند از: خواص مواد و کیفیت و مقدار استخوان اطراف آن می‌باشد. نیروهای Masticory که بر ایمپلنت های دندانی اثر می‌گذارند، نیز می‌توانند باعث ایجاد فشار نامطلوب در ناحیه جابجایی اطراف شوند و این می‌تواند باعث رد شدن استخوان و شکست ناقص شود. علاوه بر این‌ها، مواردی دیگر مانند جذب در استخوان، آسیب‌های جراحی، عفونت باکتریایی را می‌توان از پارامترهای طراحی ایمپلنت دانست و آن‌ها را مورد بررسی قرار داد.

 


۶.خصوصیات سطح

هنگامی که یک ماده در بدن قرار می‌گیرد، پاسخی بیولوژیکی به وجود می‌آید که با تعامل ایمپلنت از طریق سطح آن قابل‌مشاهده است. ویژگی‌های میکروتیک شامل به اشتراک‌گذاری استخوان برای تماس ایمپلنت در سطح میکرو می‌باشد. در نقطه تماس بین سلول‌ها و مواد بیولوژیکی، تبادل اطلاعاتی که منجر به فعال شدن ژن‌های خاص و بازسازی می‌شود، وجود دارد.

 

اولین گام در این پاسخ شامل جذب پروتئین‌های خاص، چربی‌ها، قند و یون‌ها می‌باشند که می‌توانند مکانیزم های سلولی را برای تشخیص یا پذیرش یا رد ایمپلنت با تعیین تعداد سلول‌ها که در سطح سلول قرار دهند. بنابراین، درصد زیادی از تماس با استخوان برای ایجاد لنگر کافی از ایمپلنت ضروری است که عامل تعیین‌کننده در Osseointegration می‌باشد.

 

از مهمترین عواملی که بر کیفیت و سرعت استریپتوزیون تأثیر می‌گذارد، ماهیت فیزیکی و شیمیایی سطح ایمپلنت است. این خواص همچنین بر حفظ بافت نرم و اطراف استخوان در اطراف آن تأثیر می‌گذارد. به منظور افزایش میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی، پژوهش بر روی کنترل خواص سطح مانند مورفولوژی، توپوگرافی، زبری، ترکیب شیمیایی، انرژی سطحی، استرس باقی‌مانده، وجود ناخالصی‌ها، ضخامت اکسید تیتانیوم و وجود ترکیبات فلزی و غیرفلزی در سطح، این خواص عمیقاً روی پاسخ استخوانی و بافت به ایمپلنت اثر می‌گذارد.

 


٧.وضعیت پزشکی بیمار

در بیماران سالم، میزان موفقیت در اکثر ایمپلنت های دندانی بین ٩٠ تا ٩۵ درصد در ١٠ سال آینده مشاهده شده است.  اگرچه بسیاری از عوامل طراحی نقش مهمی در موفقیت ایمپلنت دارند، مطالعات بالینی نشان می‌دهد که شرایط سلامتی بیمار و کیفیت استخوانی او، تعیین‌کننده‌های مهمی در بقای ایمپلنت هستند.

 

به‌طور کلی، عوامل خطر سیستمیک، می‌توانند خطر نارسایی یا عوارض درمان را افزایش دهند. شرایطی که خطر شکست را افزایش می‌دهد عبارتند از: سیگار کشیدن و بیماری‌های غدد درون‌ریز (از دست رفتن دندان و ایمپلنت مربوط به آستیگماتیسم و ​​هیپوکسی بافتی)، پوکی استخوان (کاهش تراکم استخوان آلوئول و توده به دلیل متابولیسم استخوان تغییریافته)، میکروبی و ایمنی عوامل ضدالتهابی، بیماری قلبی عروقی، انفارکتوس میوکارد، مشکلات خونریزی شدید و شیمی‌درمانی.

 


٨.کیفیت استخوان

اگرچه ایمپلنت یک تکنیک بسیار رایج و شناخته شده است، اما شکست تا ١٠ ٪ هنوز هم وجود دارد. به‌طور کلی این میزان شکست با کیفیت استخوانی ضعیف همراه است که منجر به ضعف پایداری می‌گردد. مقدار استخوان، مربوط به درجه تراکم استخوان است. اگرچه با توجه به تحریک مناسب استخوان، می‌تواند در اطراف ایمپلنت دندان مصنوعی را بهبود بخشد، بیشتر استخوان موجود در محل ایمپلنت، احتمال موفقیت را افزایش می‌دهد.

 

از سوی دیگر، کیفیت استخوان را می‌توان با عوامل دیگری مانند تراکم استخوان، اندازه اسکلتی، معماری و جهت‌گیری سه‌بعدی تراکاکولا، خواص ماتریکس، کانی سازی و ساختار، توصیف کرد.